Buren in Heino vanaf nu verbonden met tunneltje (op kosten van ProRail)

Voor de aanleg van de wandelbuis moest deze imposante kraan van stal gehaald worden. Dat trok bekijks, ondanks de afgelegen locatie. Zeker twintig mensen waren aandachtig toeschouwer.

Ook landgoedbeheerder Dolph van Ittersum stond met volle aandacht te kijken naar de plaatsing van de buis. De onbewaakte overgang (en dus de wandelbuis) slaat ten slotte ook midden op zijn privéterrein: landgoed ’t Rozendae

De overweg tussen het landgoed van Van Ittersum en de grond van buurman Bos maakt onderdeel uit van het NABO-programma. Dit is een door het ministerie aan ProRail opgedragen programma om alle onbeveiligde overwegen in Nederland op te heffen. Bij dit soort overwegen vinden namelijk de meeste dodelijke ongevallen plaats.

Waarom ProRail de kosten voor deze verbinding tussen twee privé-landgoederen – 550.000 euro – voor zijn rekening neemt?

Op de overweg in Heino rust het recht van erfdienstbaarheid. Dit houdt in het geval van Van Ittersum en Bos in dat ze elkaars grond moeten kunnen bereiken. Zonder spoorwegovergang kan dit niet, en daarom moet ProRail dit voor de buren oplossen met een alternatief: de wandelbuis.

Vanwege het recht van erfdienstbaarheid was het dus niet mogelijk om de overweg ‘zomaar’ op te heffen.

De kosten van de wandelbuis konden enigszins gedrukt worden door ProRail omdat het onderdeel is van een groter project: de aanpak van de stationsgebieden in Heino en Raalte.

Als het landgoed niet akkoord zou zijn gegaan met de keuze voor de wandelbuis, zou ProRail de overweg moeten beveiligen of het perceel van Van Ittersum moeten onteigenen. In dat geval zouden de kosten veel hoger uitvallen: minimaal één miljoen euro.

De keuze was dus snel gemaakt: er moest een wandelbuis komen.

Deze werd deel voor deel geplaatst in een grote diepe kuil. In totaal gingen er donderdagavond en -nacht twintig betonnen delen van zo’n twintig ton per element de kuil in. Een tijdrovende klus, alleen de hijskraan gereedmaken nam al dik een uur in beslag.

Om de betonnen elementen veilig door te lucht te hijsen, werden er eerst vijf stalen contragewichten van 10 ton per plaat op de achterkant van de kraan geplaatst.

De familie Van Ittersum zag het met belangstelling gebeuren. Op het moment dat het betondeel in de lucht ging, zorgde de zoon van Dolph voor een grappig moment. „Stop het project!”, riep hij. „We vullen de kuil met water en maken er een zwembad van.”

Tevergeefs. Het betonnen element zakte toch echt langzaam de kuil in. Uiteindelijk was de klus om 02.42 uur in de nacht geklaard.

Het duurt wel nog even voordat er treinen over de wandelbuis heen razen. Na 26 mei rijden ze weer over het traject bij Heino.

Dit artikel verscheen in De Stentor.